Ik neem mijn pet af voor de medewerkers die mij hebben geholpen.

Leven met een chronische darmziekte

Wereldwijd hebben 5 miljoen mensen de ziekte van Crohn of colitis ulcerosa. Dit zijn chronische darmziektes die een grote impact hebben op het dagelijkse leven. Mathijs Suur (48 jaar) uit Winschoten lag de afgelopen maanden twee keer in het Ommelander Ziekenhuis Groningen en weet inmiddels dat hij ook een chronische darmziekte heeft.

Met heftige buikklachten naar de spoedeisende hulp

“Het begon in mei van dit jaar met hele heftige buikklachten. Ik kon bijna niets meer. Na drie weken ging ik toch maar naar de huisarts.” begint Mathijs vanuit zijn ziekenhuisbed zijn verhaal. “De huisarts schrok van de ontstekingswaarden in mijn bloed en heeft me direct doorgestuurd naar de spoedeisende hulp van het Ommelander Ziekenhuis. Ter plaatse kreeg ik koorts, maar uit de onderzoeken bleek eerst niet wat de oorzaak hiervan was. Na een hele pijnlijke spoedscopie wist ik gelukkig waar de pijn vandaan kwam.”

Oorzaak duidelijk na spoedscopie

“Om even over 17.00 uur werd ik opgehaald voor de spoedscopie. Deze zou zonder verdoving gebeuren, omdat ik natuurlijk niet nuchter was. Er was een hele aardige arts die de vervelende en pijnlijke ervaring met humor iets draaglijker maakte. Daarnaast waren er twee verpleegkundigen bij die me uiteindelijk nog iets hebben gegeven waar ik rustiger van werd. Ik zag de welbekende roze olifantjes.” grapt Mathijs. “Uit het onderzoek bleek dat zo’n 90 cm van mijn dikke darm niet roze was, maar wit met zwart. Heel erg ontstoken dus.”

“Daar neem ik mijn pet voor af”

Het is bijzonder dat Mathijs dit niet eerder gemerkt heeft. “Blijkbaar heeft het heel lang gesluimerd en dacht mijn lichaam ineens ‘nu is het klaar’. Toen de oorzaak duidelijk was, kreeg ik antibiotica. Ik kon heel lang mijn bed niet uit. Gelukkig was de opvang door de artsen en verpleegkundigen fantastisch. Daar neem ik mijn pet voor af. Ik heb ze chocolade gegeven, maar dat is niet genoeg om mijn waardering uit te spreken, hoor. Je bent eigenlijk als volwassen man weer een baby en moet volledig verzorgd worden.”

“Het gaat erom dat jij weer beter wordt”

Dit heeft veel indruk op Mathijs gemaakt. “Wat ik nooit meer zal vergeten is dat ik er op de derde dag doorheen zat. Een medewerker van de afdeling ging met me praten en zei: al moet je 30 keer op de bel drukken, dat is niet erg, daar zijn wij voor. Het gaat erom dat jij weer beter wordt! Nou, dan heb je echt het goede beroep gekozen.”

Iedere acht weken een infuus

Na drie weken in het ziekenhuis mocht Mathijs onder voorwaarden weer naar huis. “De MDL-arts was niet zo blij dat ik naar huis wilde. Zij vroeg zich af of ik de verzorging thuis wel aan kon. Gelukkig werkt mijn vrouw in de zorg en ze had nog ruim een week zorgverlof. Pas na drie weken kon ik mezelf weer een beetje redden. Al met al heeft mijn herstel dus zo’n zes weken geduurd. En toen begon mijn behandeling, een soort immuuntherapie, waarbij ik periodiek voor vier uur naar het ziekenhuis moet voor een infuus met medicijnen. Dit moet ik nu mijn hele leven iedere acht weken doen. De ontsteking van mijn darm komt door de ziekte van Crohn of colitis ulcerosa. In 2008 had ik ook al eens last, waarschijnlijk hebben de ontstekingen jarenlang gesluimerd. “

Een plekje bij het raam

Half augustus belandde Mathijs opnieuw in het Ommelander Ziekenhuis. “Ik bakte een eitje en hield m’n handen boven het vuur, omdat ik het zo koud had. Ik merkte dat ik weer koorts had en heb direct de afdeling in het ziekenhuis gebeld. Nu lig ik weer hier. Gelukkig met een stuk minder pijn dan in mei. Ik kan nu gewoon rondlopen en heb een geweldig plekje bij het raam met zicht op de hoofdingang. Een toiletrolhouder op de patiëntenkamer is het enige wat nog ontbreekt”, zegt Mathijs lachend. “Morgen hoor ik hoe het verder gaat. Mijn ontstekingswaardes zijn weer normaal, maar mijn darm is nog ontstoken. Ik wil natuurlijk graag zo snel mogelijk naar huis, maar ze laten me niet zomaar gaan. De artsen willen eerst goede resultaten zien. Daar gaat het om.” 

Hoe gaat het nu?

Inmiddels is Mathijs thuis, nadat hij operatief een tijdelijke stoma kreeg om de darm tot rust te laten komen. Op een later moment wordt Mathijs nogmaals geopereerd. Het gedeelte wat dan nog ontstoken is, wordt verwijderd. De tijdelijke stoma wordt dan ook weer weggehaald.