Blij dat ik zo snel geholpen ben.

In januari 2021 begonnen de klachten bij Alfred, hij voelde veel druk op zijn onderbuik en ging gelijk naar de huisarts. “Ik ben best een fanatiek sporter, ik surf en hockey veel. Door mijn klachten kon ik deze sporten niet meer uitoefenen. Daarnaast heb ik een zittend beroep en zelfs dat was lastig vol te houden. Ik moest steeds anders zitten. Dus ben ik meteen naar de huisarts gegaan”, vertelt Alfred.

Snel weer op de plank

“De huisarts gaf me drie mogelijkheden”, vervolgt Alfred zijn verhaal. “Ik kon bij drie verschillende ziekenhuizen terecht, maar in het Ommelander Ziekenhuis zou ik het snelst geholpen kunnen worden. Die keuze was voor mij snel gemaakt. Mijn klachten belemmerden mij namelijk echt in mijn dagelijkse activiteiten.”

Om de oorzaak van Alfred zijn klachten vast te kunnen stellen, moest eerst een echo gemaakt worden. “Voor de echo kon ik bij het servicepunt van het Ommelander Ziekenhuis in Delfzijl terecht. Handig, want ik woon in Appingedam. Het duurde twee weken voordat ik de uitslag kreeg, uit de echo bleek dat ik een scheur in mijn lies had.”

“Hoe die scheur ontstaan is, is me een raadsel”, vertelt Alfred. “Misschien wel tijdens het surfen. Het kan zijn dat ik een klap op het water heb gemaakt. Als ik aan het surfen ben, giert de adrenaline door mijn lijf, dus dat heb ik waarschijnlijk niet gemerkt. Afijn, ik wilde natuurlijk graag wel weer zo snel mogelijk op de plank staan.”

Geen stress

De dag van de operatie. Alfred moest om 8 uur ’s ochtends in het ziekenhuis zijn. “Ik wist dat ik in goede handen was, dus gespannen was ik niet. Ik werd voorbereid voor de operatie en was om kwart over 10 ’s ochtends aan de beurt. Wat me opviel is dat de overname van de inslaapkamer naar de operatiekamer zo prettig is. Iedereen stelt zich aan je voor, het is rustig en er is geen stress.”

Tijd voor de operatie zelf. “Op de operatiekamer staan er zo’n vijf medewerkers om je heen, en eigenlijk praat er steeds iemand tegen je. Toevallig zag ik een aantal bekende gezichten. Ik weet nog dat we het over motorrijden hadden, voordat ik in slaap viel. En toen werd ik wakker op de uitslaapkamer. Alles ging goed en ik mocht terug naar de zaal. Daar aangekomen kreeg ik meteen de vraag wat ik wilde eten. Ik moest ’s ochtends nuchter zijn, dus ik had al vanaf 22.00 uur ’s avonds niets meer gegeten en gedronken. Fijn dat ik zo snel te eten kreeg.”

Groot, maar toch ook heel klein

Eenmaal thuis viel de pijn voor Alfred reuze mee. Hij geeft aan een aantal dagen op de bank te hebben gelegen. De arts nam enkele weken na de operatie contact met hem op om te horen hoe het ging.

“Ik ben blij dat ik zo snel geholpen ben”, vertelt Alfred. “Binnen een maand na mijn operatie kon ik overal weer aan meedoen. Het hele proces is heel soepel verlopen. De informatievoorziening in het Ommelander Ziekenhuis was erg duidelijk. Wat ik vooral zo fijn aan het ziekenhuis in Scheemda vind, is dat het heel groot lijkt, maar eigenlijk is het klein. Het is een heel betrokken ziekenhuis”, sluit Alfred af.