Toen ik naar huis mocht, kreeg ik een dagboek mee. Dat was zoiets moois.
Het is vrijdagochtend als Gieny Dikkema uit Woldendorp de huisarts belt. Gieny: “Ik dacht dat ik een milde vorm van corona had en wilde graag iets voor mijn keel hebben, dus belde ik de huisarts.” De huisarts had meteen in de gaten dat het niet goed ging met Gieny en kwam langs. Er werd een ambulance gebeld en voordat Gieny het wist, lag ze in het Ommelander Ziekenhuis.
Een week op de Intensive Care
Een week lang was het kritisch voor Gieny. “Ik kan me niet zoveel meer herinneren van de opname. Na een lange week kwam ik langzaam bij en lag ik in een ziekenhuisbed aan allerlei apparaten. Best griezelig. Gelukkig kwam mijn man elke middag op bezoek.”
Eltje, de man van Gieny, vertelt: “Ik werd altijd hartelijk ontvangen op de IC. Het contact in het ziekenhuis was ook goed. Af en toe werd ik door de verplegers gebeld hoe het met mijn vrouw ging. Ik kon 24 uur per dag contact opnemen met het ziekenhuis. Mijn vrouw was vooral erg moe. Als ik vijf à tien minuutjes bij haar was, was ze moe en viel ze in slaap.”
Het IC-dagboekje
Gieny heeft ongeveer een maand in het ziekenhuis gelegen. Eerst op de Intensive Care (IC) en later toen ze opknapte op de corona-afdeling. Vlak voor de kerst was Gieny weer thuis. “Toen ik me weer beter voelde en naar huis mocht, kreeg ik een dagboek mee. Dat was zoiets moois. De verpleegkundigen hebben in het dagboek bijgehouden wat er allemaal is gebeurd tijdens mijn opname op de IC. Ook mijn oudste dochter heeft een stukje in het boek geschreven. Omdat ik me niet veel kan herinneren van mijn opname op de IC, is het heel fijn dat ik dit kan teruglezen.”
Weer terug op de IC
Een verblijf op de IC heeft veel impact. Daarom krijgen patiënten na een IC-opname de mogelijkheid om terug te gaan naar de kamer waar zij gelegen hebben. Ook kunnen zij dan met de artsen en verpleegkundigen spreken die hen tijdens de opname geholpen hebben. Gieny ontving twee maanden na haar opname een uitnodiging van het ziekenhuis. “Het was wel even slikken hoor, om weer terug te zijn op de IC. Toen ik er lag, heb ik er niet zoveel van meegekregen. Dus het was fijn dat ik even kon kijken waar ik die week gelegen heb. Ook heb ik de arts en de verpleger die mij destijds veel hebben geholpen weer gesproken. ‘Goh’, zei de arts ‘Wat een verschil!’. Hij kon zien dat ik een doorzetter ben.”
Het leven vieren
Dit jaar heeft Gieny haar 68e verjaardag groots gevierd. ”Ik besloot dit jaar uit te pakken met mijn verjaardag. Een bijzondere leeftijd, 68, was het dit jaar niet. Maar ik wil het leven vieren”, sluit Gieny af.
Meer informatie over hoe de nazorg in het Ommelander Ziekenhuis gaat?
In dit artikel vertellen Miriam van Dijk, hoofd van de IC, en Jack Haaijer, specialistisch
IC-verpleegkundige, er alles over.